Wsparcie dla rodziców dzieci
w spektrum autyzmu
Wychodzimy z założenia, że fundacja to przede wszystkim ludzie myślący o innych osobach. Dlatego też naszym podstawowym zadaniem jest pomoc dla dzieci w spektrum autyzmu / Zespołem Aspergera, a także wsparcie osób dorosłych i ich rodzin. Z własnego doświadczenia wiemy doskonale, jak trudna jest do przejścia droga począwszy od usłyszenia diagnozy przez jej akceptację aż po “normalne” funkcjonowanie. Rozumiemy wszystkie przytrafiające się problemy oraz emocje z nimi związane, gdyż są one częścią naszych pociech, a tym samym częścią także nas samych.
Stąd też powstała nasza fundacja. Spektrum autyzmu nie jest przeszkodą nie do pokonania, ale wiele zależy od otaczającej rzeczywistości. Wystarczy nieco otwartego umysłu, trochę pracy, a osoby w spektrum autyzmu / Zespołem Aspergera pokażą pełnie swoich możliwości. Dlatego też ALEKlasa pragnie wspierać edukację, a także rozwój takich osób. W tym celu prowadzimy szkolenia, warsztaty i konferencje mające uświadomić ludziom, że spektrum autyzmu nie musi oznaczać “końca drogi”, ale dopiero jej piękny początek.
15
Fundacja ALEKlasa – wspieramy edukację i rozwój dzieci w spektrum autyzmu
Wspieramy edukację i rozwój dzieci w spektrum autyzmu
Kiedy przychodzi kryzys, wszystko może wydawać się przytłaczające, a problemy wydają się nie mieć rozwiązania. To naturalne, że czujemy się zagubieni, ale ważne, żeby w takich chwilach nie zostawać z tym samemu.
Wsparcie w kryzysie, czyli szybka pomoc specjalistów, może naprawdę wiele zmienić – to taki pierwszy krok, który pozwala złapać oddech i zobaczyć, że są sposoby, by wyjść z trudnej sytuacji. Nikt nie musi radzić sobie z tym sam, a rozmowa z kimś, kto wie, jak pomóc, może przynieść ulgę i pokazać, że jest światło na końcu tunelu. Ważne, żeby sięgnąć po pomoc, kiedy czujemy, że już nie dajemy rady – to żaden wstyd, to siła ❤
Zdrowie psychiczne, szczególnie w kontekście kryzysu, jest niezwykle istotne, ponieważ trudne sytuacje życiowe, takie jak utrata pracy, żałoba czy konflikty w związku, mogą prowadzić do poważnych zaburzeń emocjonalnych. Kryzysy często pojawiają się nagle, powodując silny stres i poczucie bezsilności, co utrudnia codzienne funkcjonowanie i podejmowanie racjonalnych decyzji.
Wsparcie w ramach interwencji kryzysowej odgrywa często kluczową rolę, ponieważ zapewnia natychmiastową pomoc osobom w kryzysie. Tego typu wsparcie umożliwia szybkie rozpoznanie problemu, oferując narzędzia do radzenia sobie z trudnościami i zapobieganie pogłębianiu się ich. Dzięki temu osoba w kryzysie może odzyskać równowagę emocjonalną i uniknąć długotrwałych negatywnych skutków, takich jak na przykład depresja czy zaburzenia lękowe.
Dziś Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego.
Pamiętajcie, że kryzys to nie koniec drogi. To początek nowej ❤
0 KomentarzeComment on Facebook
Dziś Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego.
Przypominając jak ważne jest dbanie o zdrowie psychiczne zachęcamy do odsłuchania wykładów z zeszłorocznej konferencji organizowanej przez naszą fundację – "Dziecko w spektrum autyzmu w kryzysie psychicznym" 👇👇👇
Korzystanie z pomocy specjalistów, takich jak psychiatrzy, psychologowie czy terapeuci, pozwala nie tylko lepiej zrozumieć własne emocje oraz innych osób, ale także znaleźć skuteczne sposoby radzenia sobie z trudnościami. Wsparcie psychologiczne to nie oznaka słabości, ale świadoma decyzja o inwestowaniu w siebie i swój dobrostan. To także świadoma decyzja, by poprzez wsparcie dla siebie, równocześnie wspierać dobrostan najbliższych.
Często rozmowa z kimś, kto posiada odpowiednią wiedzę i doświadczenie, może pomóc zobaczyć problemy z innej perspektywy i lepiej je rozwiązać. Warto pamiętać, że zdrowie psychiczne jest kluczowe dla ogólnej jakości życia ❤❤❤
0 KomentarzeComment on Facebook
Dziękujemy Fundacja Autism Team ❤️
"Jestem, bo ty jesteś…
Tegoroczne motto Fundacji Autism Team towarzyszące obchodom Światowego Dnia Zdrowia Psychicznego nasuwa mi na myśl afrykańską filozofię jedności i współpracy kryjącą się w słowie UBUNTU. Wywodzące się z języków Zulu i Xhosa tłumaczone jest na kilka sposobów. Najpopularniejszym z nich jest właśnie "Jestem, bo ty jesteś". Inne to "Jestem, ponieważ jesteśmy", "Jestem tym, kim jestem, dzięki temu, kim wszyscy jesteśmy").
– UBUNTU. Jak jedno z nas może być szczęśliwe, gdy inne byłyby smutne?
Według znanej opowieści powyższe pytanie zadało jedno z dzieci podczas badań antropologicznych nad afrykańskimi plemionami. Wcześniej naukowiec przygotował kosz z owocami, który miał być nagrodą dla zwycięzcy wyścigu, będącego elementem badań. Jednak dzieci zamiast rywalizować chwyciły się za ręce i pobiegły razem, a następnie usiadły i wspólnie zjadły owoce.
Pytanie to odzwierciedla sedno tej afrykańskiej filozofii, według której wszyscy są równi oraz zależni od siebie nawzajem. Wszyscy i każdy z osobna jesteśmy odpowiedzialni za nasze otoczenie, za środowisko, w którym żyjemy, a także za jednostki słabsze, które potrzebują pomocy.
Powyższe przesłanie można odnieść także do sfery psychicznej. Profesjonalna opieka psychiatryczna i psychoterapeutyczna jest bardzo ważna, ale równie istotne jest środowisko, w którym funkcjonujemy. Ze specjalistą widzimy się i rozmawiamy kilkanaście lub kilkadziesiąt minut w tygodniu, a często znacznie rzadziej. Przez pozostały czas egzystujemy wśród innych osób. W tej sytuacji troska o innych wyrażona nawet w małych gestach oraz słowach wsparcia jest nieoceniona. Sama ostatnio często ich doświadczam, a może z wiekiem łatwiej je zauważam i doceniam. Dlatego zamiast rywalizować…
WspółpracujMY – WspierajMY się – BądźMY – RAZEM zmieniajMY świat
Magdalena Pawlak
Fundacja Autism Team
10 października Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego"
1 CommentComment on Facebook
Wspaniały post! Dzięki 🙂
Jak widać słowa, które padły podczas naszej konferencji "Diagnoza spektrum autyzmu jako profilaktyka we wspieraniu rozwoju i zdrowia. W szkole i w pracy" idą dalej w świat, zostając w uczestnikach i zapraszając do refleksji ❤
"My nie leczymy naszych dzieci z autyzmu, my wspieramy je w rozwoju według wzorca spektrum autyzmu".
– Izabela Hnidziuk-Machnica, Konsultacje Kryzysowe, spektrum autyzmu
Dziękujemy ᴘʀᴀᴄᴏᴡɴɪᴀ ᴘsʏᴄʜᴏᴇᴅᴜᴋᴀᴄᴊɪ ᴡ ɴᴇᴜʀᴏʀᴏ́ᴢ̇ɴᴏʀᴏᴅɴᴏśᴄɪ ❤My nie leczymy naszych dzieci z autyzmu, my wspieramy je w rozwoju według wzorca spektrum autyzmu.
– Izabela Hnidziuk-Machnica, Konsultacje Kryzysowe, spektrum autyzmu
Fundacja ALEKlasa – wspieramy edukację i rozwój dzieci w spektrum autyzmu
Słowa z wystąpienia na konferencji „Diagnoza spektrum jako profilaktyka we wspieraniu rozwoju i zdrowia. „
Grafika: pin.it/1NKmUainH
0 KomentarzeComment on Facebook
Halo OJCOWIE !
To juz dzisiaj mamy możliwość się spotkać i pogadać !!!!
Zawartość nie jest teraz dostępna
Dzieje się tak zwykle, gdy właściciel udostępnił zawartość małej grupie osób, zmienił jej widoczność lub ją usunął.0 KomentarzeComment on Facebook
Czym jest wypalenie opiekuna?
– Wypalenie opiekuna to stan głębokiego wyczerpania psychicznego i fizycznego, szczególnie powszechny u rodziców dzieci autystycznych. Pojawia się, gdy ciągłe wymagania związane z opieką – radzenie sobie z załamaniami, przeciążeniami sensorycznymi i propagowaniem wsparcia – wyczerpują ich energię.
Z biegiem czasu zaniedbywanie własnych potrzeb powoduje, że opiekunowie są przytłoczeni emocjonalnie oraz pogrążeni w poczuciu winy i frustracji, co zmniejsza ich zdolność do zapewnienia opieki i wpływa na ich zdrowie psychiczne, relacje i ogólną jakość życia.— (Psycholog kliniczny)
Chociaż wypalenie opiekunów nie jest typowe dla rodzin dzieci autystycznych, badania pokazują, że rodzice ci borykają się ze znacznie wyższym poziomem wypalenia zawodowego w porównaniu z rodzicami dzieci neurotypowych. Ta rozbieżność wynika ze zwiększonej i utrzymującej się intensywności wymaganej opieki – takiej jak zaspokajanie unikalnych potrzeb sensorycznych, behawioralnych i komunikacyjnych, a także zarządzanie systemami opieki zdrowotnej i zapewnianie zakwaterowania edukacyjnego. Te chroniczne czynniki stresogenne przyczyniają się do większego napięcia emocjonalnego, psychicznego i fizycznego, często pozostawiając rodziców z mniejszymi możliwościami samoopieki lub wytchnienia.Q: What is Caregiver Burnout?
A. Caregiver burnout is a state of profound mental and physical exhaustion, especially common in parents of autistic children. It arises when the constant demands of caregiving—managing meltdowns, sensory overloads, and advocating for support—drain their energy. Over time, neglecting their own needs leaves caregivers emotionally overwhelmed and trapped in guilt and frustration, which diminishes their ability to provide care and affects their mental health, relationships, and overall quality of life.— (Clinical Psychologist)
While caregiver burnout is not unique to families of autistic children, research shows that these parents face significantly higher levels of burnout compared to parents of neurotypical children. This disparity stems from the heightened and sustained intensity of care required—such as addressing unique sensory, behavioural, and communication needs, along with navigating healthcare systems and securing educational accommodations. These chronic stressors contribute to higher emotional, mental, and physical strain, often leaving parents with fewer opportunities for self-care or respite.
Next Steps to Understanding Autism in the Family
Friday 15th November 2024 – 9:30am – 4:00pm Brisbane Time – Check for Daylight saving!
This course aims to help participants understand how autism may impact family dynamics and develop strategies for addressing these. The goal is to ultimately create a neurodiversity-affirming family environment within which all members can thrive. It is a full-day event, fully recorded, and available for 60 days.
attwoodandgarnettevents.com/product/webcast-event-autism-in-the-family-15-november-2024/
#actuallyautistic #autism #autistic #autismawareness #autismacceptance #autismspectrum #psychologist #psychology #alliedhealthprofessionals #teachers #psychiatry #InclusiveHealthcare #InclusiveSociety #QuoteMonday #LivedExperience
2 CommentComment on Facebook
Dlatego ważne jest uruchamianie jak największej pomocy – pomocy do domu, asystentów ,aby odciażali rodziców w codziennej opiece takich osób. Jest to wyczerpujące. Często, podkreślam często, nie czasami graniczące z cudem, żeby przetrwać. Nie zrozumcie mnie źle, kocham swoje dziecko i jestem w stanie zrobić dla niego wiele, ale potrzebuję wytchnienia, aby zrobić dla niego wiele. Mogę sobie zakładać, że zrobię dużo, ale bez wsparcia, bez fizycznej pomocy nie dam rady. Robię wszystko aby mieć czas wolny dla siebie. Wiąże się to z nieustannym szukaniem ludzi do pracy asystentów dla mojego syna. Kombinacjami, wariacjami, ale jestem wdzięczna, że czasem nawet ktoś przyjdzie na pół godziny, że wyjdę do lekarza, na zakupy. Ostatnio asystent mojego dziecka podpowiedział mi (w dobrej wierze oczywiście), że łatwiej zrobić zakupy on line. Zgadza się, można i fajnie, że żyjemy w takich czasach. Tylko, że wyjście z domu na zakupy to moja rozrywka, odskocznia, wyciszenie się od nadmiaru bodźców sensorycznych mojego syna (ma ich masę, teraz okres dojrzewania). Ktoś może pomyśli, że jestem nienormalna, zresztą już tak słyszałam o sobie. Może i tak. Ale pisząc Wam o tym, jasno komunikuje, że pójście do sklepy bez syna, to moja odskocznia tzn. że tego potrzebuję, żeby naładować baterię i wrócić do syna z nowymi siłami. On też się uczy w ten sposób, że przebywa z innymi ludźmi, gdy mnie nie ma i też odpoczywa ode mnie😉 Potrzeby są ogromne a z drugiej strony tak niewiele trzeba aby to zmienić. Programy asystenckie,wytchnieniowe trwają od…. do…. Oczywiście jak uda Ci się zakwalifikować dziecko (medialnie pięknie rozpowszechniona pomoc ale jak idziesz składać tonę papierów, to się okazuje, że nikt Ci nie gwarantuje że na pewno dostaniesz asystenta, a najlepiej jak sam podsuniesz pracownika to masz większe szanse). Potem kończy się program i zostajesz bez asystenta, jednym słowem pomocy. Oczywiście znów kombinuje, dosłownie staje na rzęsach, aby mieć w tym czasie kogoś do pomocy, odkładam finanse na taką pomoc i znów już szukam kolejnego asystenta, który będzie chciał pracować w nowym programie. Tylko kto chce pracować za 50 zł za h. Ja jako rodzic wymagającego dziecka, ze szczególnymi pogrzebami, wiem ile trzeba wysiłku psychicznego ale też fizycznego, żeby się zaopiekować zgodnie z potrzebami tego młodego człowieka – mojego syna nastolatka. To praca na trzech, czterech, pięciu etatach. To praca, która jest ciągłą czujnością nad bezpieczeństwem młodego człowieka, utrwalaniem tego co udało się osiągnąć, uczeniem nowych umiejętności, nauką samodzielności. To wszystko ma sens i jest do osiągnięcia ale poprzez pomoc rodzicom, podkreślam realną pomoc. Na razie daje radę……jak długo?…. nie wiem. Robię dalej swoje, czyli szukam wolnych chwil, planuje wszystko logistycznie aby mieć dla siebie chwilę wytchnienia, szukam pomocy. Marzę, aby to pomoc przychodziła do mnie, żebym nie musiała tak o nią zabiegać, latać, szukać, walczyć, tłumaczyć się z niepełnosprawności i potrzeb swojego Dziecka, potrzeb mojej rodziny, potrzeb moich. Żeby to było naturalne….. Czy za dużo chce???
Wpisy
